Problematyka
sejmowej kontroli legalności ustawy jest obecna w polskiej nauce prawa
od wielu lat. Zainteresowanie nią ze szczególną intensywności
ogniskowało się przed powołaniem do życia Trybunału Konstytucyjnego,
będąc wówczas swego rodzaju substytutem rozważań o konstytucyjności
prawa w warunkach ustrojowych, które nie przewidywały funkcjonowania
odrębnego pozaparlamentarnego organu kontroli hierarchicznej zgodności
norm prawnych. W obowiązującym porządku prawnym, mimo działalności sądu
konstytucyjnego, postulat efektywnej i wszechstronnej autokontroli
procesu ustawodawczego oraz treści ustaw pozostaje aktualny. Zasadnie
oczekuje się, że już w toku prac legislacyjnych sam Sejm będzie dbał o
jakość stanowionego prawa oraz jego zgodność z normami konstytucyjnymi
oraz standardami prawa międzynarodowego i unijnego. Monografia jest
opracowaniem z zakresu dogmatyki prawa konstytucyjnego. Podjęte w niej
rozważania koncertują się wokół kilku względnie samodzielnych,
aczkolwiek powiązanych ze sobą merytorycznie szczegółowych tematów
badawczych, które składają się na kompleksowy obraz sejmowej kontroli
legalności ustawy.